15 jaar geleden werd coaching binnen het Ministerie van Justitie ineens trendy. Nut en noodzaak werden gezien. Leidinggevenden werden geacht hun medewerkers te gaan coachen. Dus moesten ze coachende vaardigheden leren. En daarvoor werden opleidingen in het leven geroepen.
Nou was en ben ik nog steeds geen leidinggevende. Maar ik had wel heel veel belangstelling voor zo’n coachopleiding. Dat kwam omdat collega’s destijds regelmatig mijn kamer op kwamen om een juridische kwestie voor te leggen, waarna ze nog even bleven hangen om te praten over de problemen die ze juist in of door het werk ervoeren. Ik hoorde ze dan aan, stelde wat vragen en hield ze een spiegel voor zonder een oordeel te vellen. Meestal kwamen ze dan zelf tot inzichten; er vielen kwartjes en ze verlieten weer wat lichter mijn kamer. Dat datgene wat ik deed coachen heette, wist ik toen nog niet. Maar ik doe het mijn hele leven al, met heel mijn hart; het zit als het ware in mijn DNA. Ik ben altijd oprecht nieuwsgierig geweest naar wat anderen beweegt.
Dus toen de mogelijkheid – hoewel alleen voor leidinggevenden – werd geboden een coachopleiding te volgen trok ik toch de stoute schoenen aan en belde met de kartrekker van de coachpool van justitie. Zij hoorde mijn beweegredenen aan en zou er over nadenken of ik de opleiding ook zou mogen volgen. Twee weken later zat ik bij haar op het Ministerie in Den Haag voor een kennismaking en vroeg ze me na tien minuten of ik in januari wilde instappen in zo’n coachopleiding. Ik sprong een gat in de lucht. En ik ben het Ministerie nog steeds dankbaar dat ik die opleiding heb mogen volgen. Nu kon ik tenminste handen en voeten geven aan hetgeen ik altijd al deed. Met heel veel plezier heb ik 15 jaar lang zo’n 50 collega’s uit alle onderdelen van het Ministerie gecoacht en zou dat nog hebben gedaan als niet in april van 2023 de stekker uit de coachpool werd getrokken. Het hoorde niet meer tot de core business, werd mij verteld en bedankt. Heel jammer, maar het zij zo.
En hoe nu verder?
Maar coaching blijft natuurlijk wel nodig. Twijfels en onzekerheden blijven bestaan. En het is soms fijn om met een ervaren coach te kunnen sparren. Zeker in deze tijd, waarin juristen zich na een tijdje te hebben gewerkt soms vertwijfeld afvragen of ze nog wel op de goede weg zijn in hun carrière. En zo niet, wat ze er dan het beste aan kunnen doen. Of de vraag rijst of het werkplezier nog wel opweegt tegen de stress die ze er van ondervinden. Of de balans werk/privé staat te veel onder druk en dat kan zo niet doorgaan. Of de cultuur, de collega’s of zij zelf zijn na verloop van tijd veranderd en het werk past daar niet meer zo goed bij.
Maar wat past dan wel? Of hoe nu verder? Om dit soort – en andere werk gerelateerde problemen – het hoofd te bieden, heb ik mijn eigen bedrijf Uw Levensloopcoach opgericht. Daarin help ik (voornamelijk) hardwerkende juristen die vast (dreigen te) lopen in hun werk en daardoor gezondheidsklachten (dreigen te) krijgen, met het vinden van de oorzaak er van en de oplossing er voor. Want ik wil mijn ervaring en kennis van het werkveld blijven aanwenden voor juristen uit welk werkgebied dan ook. Ik help ze nog steeds graag weer op weg.
Dus ben jij of ken jij een jurist die graag gecoacht wil worden door mij, klik dan door op de volgende link. https://uwlevensloopcoach.nl/index.php/coaching/
